දස මස කුස හිද මා මවු සෙහෙහෙන්
ළැමට තුරුලු වී ලෝ දැක්කා අදරින්
කුරිරු ලොවේ නිර්මල තැන නිති සොයමින්
ගොඩ වැදුනා අරමට මා නොසිතු ලෙසින්
ඉඳහිට ලුණු කැද පමණි ගේ තිබුනෙ
අනියත දුක බව මට නිරතුරු පෙනුනෙ
කහ සිවුරට ලෙන්ගතු බව මට දැනුනෙ
ආසිරි මැද මා බුදු සසුනට බැදුනෙ
අනියත දුක අනථ බව පෙන්වා දුන්නා
හඩන ලොවට සැනසුම මා ගෙන දුන්නා
තුසිත ලොවෙ දෙව් ලෝ සැප ලැබ දෙන්නා
පින්වත් මා මැණිට පින් පින් කෙත් වෙන්නා
සුදු කොඩි නිල් අඹරේ ලෙල දෙනවා
අම්මා.... උණුහුම නැති බව වැටහෙනවා
හිමි නම උවත් කෙලෙසද මා වාවනවා
කඳුළු උණුයි,දෙනෙතින් රූටා යනවා.. .
