මා රහත් නොවු හිමි නමකි

දස මස කුස හිද මා මවු සෙහෙහෙන් ළැමට තුරුලු වී ලෝ දැක්කා අදරින් කුරිරු ලොවේ නිර්මල තැන නිති සොයමින් ගොඩ වැදුනා අරමට මා නොසිතු ලෙසින් ඉඳහිට ලුණු කැද පමණි ගේ තිබුනෙ අනියත දුක බව මට නිරතුරු පෙනුනෙ කහ සිවුරට ලෙන්ගතු බව මට දැනුනෙ ආසිරි මැද මා බුදු සසුනට බැදුනෙ අනියත දුක අනථ බව පෙන්වා දුන්නා හඩන ලොවට සැනසුම මා ගෙන දුන්නා තුසිත ලොවෙ දෙව් ලෝ සැප ලැබ දෙන්නා පින්වත් මා මැණිට පින් පින් කෙත් වෙන්නා සුදු කොඩි නිල් අඹරේ ලෙල දෙනවා අම්මා.......

මහිලාව....

උදාකර පෙරදිග අඹරින් නැඟි ආ මොහොතේ සත් සමුදුරු කලඹවමින් රෝස මල් යහනාවෙන් අප්සරා.... අරවින්ද පිපි දෙරණට බිඟු නින්නාද අතුරින් මල් රෝන් වැටි පෑයුවේ සිත පිනි බිංදු වැටුන සේද මාවතේ අනුරාග සේලයෙන් වටොර පිරිපුන් පයෝධර දවටා පුළුලුකුල වැසි මණිමෙඛලා මන වශි නීල දෙනයනින් සේදයක් වු වරලස සලමින් නා දළු තොල් පෙති අතරින් මුතු පෙන්නා..... අන්ගනා ප්‍රේම කුසුම් අතැතිව උන්මාදිනිය ලෙසින් සිසිකැන් හෙලමින් ප්‍රදීපයක් ලෙස තිමිර ප්‍රභාවත් කරමින් ඒ...